Her sabah bir umutla açılır kapılar,

Tahtada bekler sessizce yarınlar.

Bir harf, bir kelime, bir cümle olur,

Gönlümüzde filizlenen yollar.

Kalem tutan eller titrek belki,

Ama hayal kurar cesurca gizlice.

Sıralar sadece tahta değil artık,

İçinde büyür bir ömür sessizce.

Zaman geçer, biz değişiriz fark etmeden,

Bir öğretmen sözü kalır yürekten.

Her sınavdan değil, hayattan geçerken

Anlarız: En büyük ders, sevmekten.

Okul, bir durak değil varış değil,

Bir yolculuktur aslında derin ve gizil.

Ve biz, bu yolda yürürken fark ederiz:

İnsan en çok kendini öğrenir.