En yakın benzincide durduk, araban inip tuvalete gittim, suyu açıp yüzüme su tutacaktım ki arkada birisini gördüm bana bakıyordu!

Hemen arkamı döndüm ama sadece aynaya bakınca görünüyordu. Arkamda birisi yoktu. Aynaya tekrar baktım ve bana el salladı.Bir şey söylüyordu ama duyamıyordum.

Hemen yüzümü yıkayıp oradan çıktım. Bir şakadır diye düşündüm. Yol boyu onun korkutucu yüzü yüzünden çok rahatsızdım.

KUZENLERİMİN YANINA GİDİNCE

O arabadan ineceğim için çok heyecanlıydım, hemen inmek istiyordum ama daha tam olarak varmamıştık. Babam bana “Neden yol boyunca hiçbir şey söylemedin? Şarkı bile dinlemek istemedin oysa sen şarkı dinlemeyi çok severdin bir sorun mu var?” dedi ona bu olanları söyleyemezdim ve söylemezdim. Çünkü onlar dalga geçerlerdi gülerlerdi. O yüzden “Sadece uykum vardı ve uyuyamadım” dedim. Gideceğimiz yere varmıştık. Arabadan hemen indim ve tuhaf davranmamaya çalıştım. Kerem(kuzenim) hoş geldiniz dedi ve teyzem bizi karşılamak için aşağıya geldi. Kerem’e “Emre abi(Kerem’in abisi) nerede?” dedim. “O dershaneye gitti ama bir buçukta gelir. Eeee ne yapıyorsunuz İstanbul’da?” diye sordu merdivenlerden yukarı çıkarken cevabını söyledim.

EVE GİRİNCE

Kerem “Aşağıda oyun oynayalım mı? Feyza’da (Kerem’in kuzeni)gelir” olur dedim belki bu kafamı dağıtabilirdi. Aşağıya inip garajdan bisikletlerini çıkardılar ben Feyza’nın bisikletinin arkasına bindim ve yola çıktık. Biraz etrafta dolandık. Bisikletleri yerine bırakmaya geldiğimizde ben bisikletten indim ve birden bire yere düştüm sanki birisi bana bilerek çarpmıştı ama görünürde birisi yoktu. Acaba orda gördüğüm şey buraya mı gelmişti? Yoksa onlardan bir sürü mü vardı?

DEVAM EDECEK…

Mor: Konuşmalar

Mavi: Zaman

Kırmızı: Zaman

Ayşe Melek Ertuğrul