Bir gün gördüm onları yolda yürürken , bir bahçenin bağında salkım, salkım mosmor üzümler

Güzelerdi dallarında , kafamı bir eğdim bahçenin o bağın altına ki ağzıma neredeyse sinek girecekti

Ezilmiş ,yenilemeyecek hale gelmişlerdi mosmor rengi sanki siyah oluvermişti ,

İnsanın tiksineceği bir hal almıştı ,o an anladım insan kendine değer verdiği kadar başkasına değer vermiyor

Aslında farkında değil onu o tüketiyor , kimisi ise kendisine de değer vermiyor ,çevresinede

Değeri ben milyonlarca satırda da yazsam anlatamam