Merhaba ben Aslı. Dokuz yaşındayım. Büyüyünce doktor olmak istiyorum. Hastaneye gitmeyi çok seviyorum. Çünkü doktorların yaptığı işlemler ve onlardan öğrendiğim bilgiler çok güzel ve değişik oluyor. Oradaki, kaçan , ağlayan vb. çocukları hayretler içinde izlerken içimden şu geçiyor niye bu kadar korkulur hastaneye gitmekten, aşı olmaktan, röntgen çekilmekten…Ben aşı olmaya bayılırım ve ya kan aldırmaya. Ben kan bağışı yapmak ne kadar istesem bile hiç kimse izin vermedi. Ben elim alçıya alınsın diye yüksek bir yerden atladım ve parmağımı kırdım. Canım çok acıdı ama sonra hep canım sıkıldı çünkü hiç elimi kullanamadım. Ama kontrole gittiğimiz için doktorlardan bir sürü şey öğrendim. Bunu siz sakın denemeyin. Doktora gitmek içinde tam on bir kere başım çok ağrıyor dedim. Ve her seferinde hastanede tansiyonuma bakıldı, üç defa emar çekildi. Ama doktorlardan bir sürü şey öğrendim. Yirmi üç defa ,bir kerede on iki tane buz yedim (Yine diyorum sakın yapmayın). Artık ailem bu durumu anladı ve beni bir psikologla görüştürdü. Bunları yapmayı terk ettim ve doktorlar ara sıra bizi ziyarete geldi doktor anılarını anlattı, sorularıma cevap verdiler ve bu sayede bir sürü bilgi öğrendim. Artık doktor bir tanıdığım vardı. Ve büyüyünce çocuk doktoru olcam ve bundan kesinlikle eminim Ama siz siz olun sakın benim yaptığım şeyleri öğrenmek için yapmayın .Bilgileri araştırarak okuyarak öğrenin.

Bende hastaneye gitmeyi severim. Özellikle kan aldırmaya bayılırım. Ama doktor olmak istediğimden değil. Sadece seviyorum.